Spod śniegu wyszło

Kocveje spod śniegu wyszło i miejscami wcale nie na grudniowe, lecz na marcowe wygląda...

Dla Pauliny

Przeczytaj historię Pauliny. Obejrzyj jej rysunki. Zobacz jak wygląda. Posluchaj opowieści jej straszego brata, o tym co wydarzyło się w życiu tej dziewczyny.
Ja, Ty, Twój brat, siostra, syn lub córka mogą być w podobnej sytuacji. Może chcesz pomóc?

 

fotografie Pauliny pochodza z jej strony internetowej - link wyzej

Gloria in excelsis Deo!

Gloria, gloria in excelsis Deo!

Wszytkim Wam Moi Mili, życzę Świąt pełnych miłości i pokoju. 

Niech dla wszytkich będzie to piękny i radosny czas!

A świąteczny nastrój niech trwa w sercu każdego z Was przez cały rok!

Armia

Mała Anielska Armia już pomalowana i polakierowana gotowa do akcji :)

Psychotest przedświąteczny

Drogi czytelniko-oglądaczu mojego bloga. Wchodząc na tę stronę (a licznik statystyk mówi mi, że jest Was moi mili całkiem, całkiem sporo, tylko się niecnie nie ujawniacie w komentarzach:) i od jakiegoś czasu spotykając się z "Niczymnowym", możnesz pomyśleć sobie:
1. "Ocho, nic nie robi, więc nie ma się czym na blogu pochwalić, albo może nie chce się jej przygotować nowych postów - a to ci leniwiec z tej Marysi..."
Możnesz też pomyśleć sobie:
2. "Święta za pasem, pewnie roboty po pachy, po uszy wręcz, zatem nawet choć chce wrzucić coś na bloga, Marysia ma tyyyle zajęć (a nowych pomysłów wciąż przybywa i przybywa), że nie jest w stanie tego ogarnąć, a co dopiero się podzielić tymi wszytkimi superaśnymi rzeczami na blogu."
Mogłeś, Drogi Oglądaczu, pomyśleć sobie jeszcze:
3. " Och, tak długo nie było wpisu. Niechybnie coś się stało. Może Słowenię zasypała góra śniegu i teraz zajęci są wszycy budowaniem igloo? Może Kocevskie niedźwiedzie połknęły Marysię i teraz siedzi biedaczka w jakimś obślizgłym, niedźwiedzim żołądku? Może jest też chora i leży w łóżeczku? A może porwał ją zły smok i wiezi w jakieś ciemnej, wilgotnej pieczarze?"

A co Ty myślałeś Drogi Oglądaczu?

Jeśli myślałeś coś podobnego do pierwszego zdania, jesteś typem zawistnego złośliwcy i pesymisty.
Jeśli Twoja myśl zbliżona była do opowiedzi drugiej, jesteś życzliwą i optymistyczną osobą. Cechuje Cię wysoka empatia.
Jeśli Twoja odpowiedź podobna jest wersji trzeciej, jesteś typem matczyno-zatroskanym. Masz tendencję do spoglądania na świat okiem pestymisty.

A co na prawdę robię? Nie, nie pożarł mni niedźwiedź i nie siedzę teraz w jego obślizgłym żołądku, nie jestem też chora, a już na pewno nie nudzę się w ciemnej i wilgotnej, smoczej pieczarze.
Jak większość z Was przygotowuję się do Świąt. I wewnętrznie i zewnątrznie:)
Wczoraj wyjęłam z pieca armię Aniołków. Teraz czekają cierpliwie w kolejce do ozdabiania:)

Na zamówienie

Takie dwa różowe aniołki na zamówienie.
Namalowane dla dwóch maleńkich bliźniaczek z Kocevja - Maji i Tary.

Słodziaków garść jeszcze

No, na osłodę zimnych, pełnych śniegu dni, jeszcze jedna garść "żelków" :-)
SMACZNEGO :-)

 

Aniołki - słodziaki

Jak to zostało napsiane w jednym z poprzednich komentarzy - "słodziaki...
A pewnie! Na wystawę przychodzi mnóstwo dzieciaków, zatem niech też coś mają! :)
Zatem drogie Duzie i Małe Dzieciaki - specjalnie dla Was: Anielskie Słodziaki :-D

 

Anioły wiejskie

Anioły wiejskie. A właściwie nadwiejskie.

 

Wystawa - opienkunowie

Anioły opiekuńcze były pokazywane już wcześniej, zatem stali i wytrwali Podglądacze mojej twórczości nie znajdą w tym poście nic nowego:)
A dla wszytkich niesłoweńskich czytelników i tych, którzy maja trudności z odczytaniem tekstu na pracach napiszę, że tekst ów to fragment z Księgi Wyjścia, moim zdaniem bardzo piękny i uniwerslany:

"Oto Ja posyłam anioła przed tobą,

aby cię strzegł w czasie twojej drogi

i doprowadził cię do miejsca,

które ci wyznaczyłem".

Grajkowie

Nie jestem za umieszczaniem tutaj wystawowych prac, ale na prośby (i groźby:) zmieszczam.
A co mi tam:) Niektóre z nich były już wcześniej, inne są całkiem, całkiem nowe. Jest ich dużo, ale sami chcieliście:) A w dodatku jakość zdjęć taka sobie...Na początek grajkowie.

1.

2

3

 

4

 

5

 

6.

 

7.

8.

9.

10.

 

11.

 

12.

13.

 

14.

16.

17.

To chyba najdłuższy mój post do tej pory. Gratuluję wszystkim, którzy dotrwali aż do tego zdania:)

fotorelacja

Jakiś czas temu, w zasadzie całkiem nie tak dawno, pisałam o nowej wystawie. W związku z ową wystawą właśnie, dochodzą do mnie maile - petycje i podania od osób Tych z Daleka, i Tych Którzy Niemogą Dotrzeć do Kocevja, z prośbami o zamieszczenie jakieś fotorelacji i pokazania prac. Zatem dla Niemogacych Dotrzeć i dla Tych z Daleka prace już w najbliższym poście, a teraz trochę zdjęć zza kulis, czyli "Jak to z wieszaniem było". A nie było łatwo, oj, nie łatwo...a to, ze względu na warunki, niewielką przestrzeń, ograniczenia czasowe i zakaz wbijania gwoździ w ściany galerii (tak, tak - wszytko zawieszone na wystawowej "szynie", co wbrew pozorom wcale nie ułatwia zadania...).

 

Rok - zaduma, czyli inaczej problemy z kompozycją.

 

 Beti - w skupieniu.

Wieszanie, czyli akrobacje Kristiny na drabinie, Beti asekuruje.
 

 

Żeby nie było - chora, zasmarkana i zakaszlana, ale ja też miałam swój udział w wieszaniu:)

 

 Głupawka zmęczeniowo-późnogodzinna.

W wieszaniu wystaw dochodzimy do perfekcji - Beti za sprawą czarów sprawia iż obrazki same podnoszą się z podłogi i wędrują na ścianę zawisając w najodpowiedniejszym miejscu;)

Co z blogowania wyniknąć może

Pewnego pieknego, późnowakacyjnego popołudnia, a może był to poranek? nie pamietam już tak dobrze...Dostałam e-mail od pewnej przemiłej osóbki - Anji. A wszytko zaczęło się od mojego wpisu na temat Oratorium dla dzieci, w które byłam zaangażowana (na początku od strony plastyczno- dekoracyjnej a potem już "na całej linii"). Otóż Anija zaangażowana w "oratoryjne kilmaty" na codzień, zainteresowała się moją słoweńską działalnością na tym polu. W efekcie naszej późniejszej korespondencji, powstał mały artykulik na ten temat :-) Jeśli zatem ktoś jest zainteresowany to TUTAJ jest link do pisma "Kontakt", w którym artykulik ów został opublikowany. Dla ułatwienia napiszę, że tekst znajduje się na stronie 12 i 13 :) 

A jak ktoś ma ochotę ujrzeć sympatyczną Aniję, to kuka na Was ze zdjęcia na stronie 6.

Koński karnet

Jakiś czas temu zostałam poproszona o narysowanie projektu kartki pocztowej - karnetu dla Stowarzyszenia Ugar zajmującego się końmi. Kartka miała być bardzo "końska" i odpowiednia na każdą okazję (z naciskiem na Nowy Rok). Do tej pory nie miałm okazji zajmować się końmi. Zdażyło mi się raz w życiu podczas wakacji w Ustce posiedzieć ok.10 minut na grzbiecie kucyka i to raczej dla towarzystwa młodszej kuzynce, niż z zamiłowania do koni. Oczywiście cenię i podziwiam te dostojne zwierzęta, jadnak nigdy nie przechodziłam przez "etap koni" dość charakterystyczny (chyba) dla małych dziewczynek. Nie obwieszałam ścian pokoju końskimi plakatami, nie zbierałam pocztówek z końmi, nie czesałam namiętnie plastikowych kucyków - my little pony. Zatem zupełnie niedoświadczona w tym temacie zabrałam się za rysowanie. 

Zadanie było nie łatwe nie tyle ze względu na brak obycia w temacie, ale ze względu na obostrzenia, wymagania oraz niemoc decyzyjną zamawiającego. Po dłuuuuugich godzinach szkicowania/rysowania/malowania powstało dość sporo projektów. Konie "na poważnie" i konie "żartobliwie". Zamawiający wybrał trzy projekty, z kórych ostatecznie jeden został "przerobiony" na karnet przez Magdalenkę Szafraniec (pracownia projektowa "em z ogonkiem").

"Koński" projekt wygląda tak:

                 

 Gotowy karnet wygląda niemalże tak. Niemalże,gdyż zamawiający do ostatniej chwili prosił wciąż i wciąż o jakieś poprawki: